تحلیل موانع نتیجه بخشی سیاست گذاری نوآوری در ایران از منظر نهادی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیأت علمی دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبایی

2 دانشجوی دکتری مدیریت تکنولوژی، دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

در این مقاله تلاش می­شود با نگاهی عمیق­تر به چهارچوب نهادی موردنیاز برای نتیجه­بخشی سیاست­های علم، فناوری و نوآوری کشور، حرکت تدریجی در جهت ایجاد یا تقویت نهادهای لازم مورد تأکید قرار گیرد. بدین­منظور وضعیت دو معیار مهم یعنی سطح قابلیت­های نهادی و قابلیت­های علمی و فناورانه در مورد ایران سنجیده می­شود. با تعیین جایگاه ایران به­عنوان کشوری با سطح قابلیت­های نهادی محدود و شکننده و همچنین قابلیت­های علمی و فناورانه متوسط، با مراجعه به تجارب کشورهای مشابه، دستورالعمل کلی قابل تجویز برای سیاستگذاری نوآوری عبارت است از افزایش در تحقیق و توسعه (R&D) شرکت­های تجاری از طریق بازترکیب قابلیت­های علمی و تکنولوژیک. در این راستا، تعدادی از مهم­ترین موانع نتیجه­بخشی سیاست­گذاری­ نوآوری از منظر نهادی عبارتند از: عدم­توجه دولت به سرمایه­گذاری شرکت­های تجاری در تحقیق و توسعه برای توسعه اقتصادی، استانداردهای قانونی ضعیف، نظام­های مالی توسعه­نیافته، فقدان زیرساخت مناسب کسب و کار، شرایط اقتصادی  نامساعد، فقدان سازمان­های منعطف و مستقل برای حمایت از گروه­های مختلف شرکت­های تجاری، وضع قوانین زائد و دست و پا گیر که هریک از موانع فوق با استفاده از راهکارهای مناسب قابل رفع هستند. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Analysis of the barriers for innovation policy-making effectiveness in Iran: an Institutional Approach

نویسندگان [English]

  • FARSHAD MOMENI 1
  • PARISA ALIZADEH 2
چکیده [English]

In this paper we have a closer look at the required institutional framework for the effectiveness of science, technology, and innovation policies, in order to underline the incremental transition toward creating or strengthening required institutions. To do this, the conditions of two important criteria; those are, the level of institutional capabilities and S&T capabilities are evaluated. Having defined the position of Iran as a country of fragile institutional capabilities and mediocre S&T capabilities, similar countries' experiences leads us to a general guide for innovation policy-making; that is, improving business Research and Development (R&D) through recombination of S&T capabilities. In this regard, some of the most important institutional barriers are: ignoring the importance of business R&D for economic development, weakness of legal standards, not developed financial systems, lack of suitable business infrastructure, adverse economic circumstances, lack of flexible organization to support different target groups of businesses, and excess regulations. Each of these barriers could be removed using appropriate solutions.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Policy-making
  • Innovation
  • Institutional capabilities
  • S&T capabilities