بررسی تأثیر سرمایه فرهنگی بر تولید ناخالص داخلی در استان‌های ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی دانشگاه تبریز

2 استادیار گروه اقتصاد دانشگاه حضرت آیت ا... العظمی بروجردی (ره)

3 استادیار دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی دانشگاه تبریز

4 استاد دانشکده اقتصاد، مدیریت و بازرگانی دانشگاه تبریز

چکیده

افزایش تولید ناخالص داخلی سرانه به‌عنوان معیاری برای سنجش عملکرد اقتصادی یک جامعه مطرح است. تا پیش از این، نظریات موجود تأکید بر تشکیل سرمایه فیزیکی و سرمایه انسانی به‌عنوان عامل افزایش‌دهنده تولید ناخالص داخلی سرانه داشته‌اند، اما یکی از عوامل مغفول مؤثر بر تولید ناخالص داخلی، سرمایه فرهنگی است. هدف این تحقیق، تخمین سرمایه فرهنگی برای استان‌های ایران و بررسی تأثیر آن بر تولید ناخالص داخلی سرانه استان‌‌ها می‌باشد. به همین منظور از تعریف ارائه شده توسط تراسبی (1999) برای سرمایه فرهنگی استفاده شده است، طبق تعریف مذکور، منظور از سرمایه فرهنگی، ذخیر‌ه‌ای از ابزار‌های فرهنگی ملموس و ناملموس شامل ساختمان‌‌ها، ساختار‌ها، مکان‌‌ها و موقعیت‌‌هایی با بار معنایی فرهنگی، آثار هنری و صنایع دستی و مجموع‌های از ایده‌‌ها، اعمال، باور‌ها، سنت‌‌ها و ارزش‌‌ها است، بر این اساس با استفاده از 36 متغیر مرتبط با فرهنگ جامعه، سرمایه فرهنگی برای 24 استان در بازه زمانی 1391-1383 محاسبه گردیده است. سپس با استفاده از روش گشتاور تعمیم‌یافته، تأثیر سرمایه فرهنگی بر تولید ناخالص داخلی مورد آزمون و بررسی قرار گرفته است. نتایج به‌دست‌آمده، تأییدکننده تأثیر مثبت سرمایه فرهنگی بر تولید ناخالص داخلی سرانه می‌باشد، یعنی افزایش سرمایه فرهنگی، سبب افزایش تولید ناخالص داخلی سرانه می‌شود. از این‌رو سیاستگذاران اقتصادی و فرهنگی می‌بایست بیش از پیش فرهنگ حاکم بر جامعه و تأثیر آن بر مسائل اقتصادی را مورد توجه قرار دهند و سیاست‌‌هایی را در جهت بهبود شاخص‌‌های فرهنگی و افزایش سرمایه فرهنگی به‌کار گیرند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluating the Effect of Cultural Capital on GDP in Provinces of Iran

نویسندگان [English]

  • seyed kamal sadeghi 1
  • saeed gharshasbi fakhr 2
  • reza ranjpour 3
  • mohammad ali motafaker azad 4
  • ahmad asadzadeh 1
چکیده [English]

Increase in GDP per capita is a measure of economic  performance of a society. Prior to this, the existing theories emphasized on the formation of physical capital and human capital as a factor increasing GDP per capita, but one of the factors affecting the GDP, is the cultural capital. The aim of this study is to estimate the cultural capital of Iran's provinces and its effects on GDP per capita in the world. So, the definition provided by Throsby is used for cultural capital. According to this definition , cultural capital is as a stock of tangible and intangible cultural expressions,  The stock of tangible cultural capital exists in buildings, structures, sites and locations endowed with cultural significance (heritage) and in artworks and artifacts existing as private goods. Intangible cultural capital comprises the set of ideas, practices, beliefs, traditions .
Therefore , using 36 variables related to cultural capital, the required data was collected and normalized. Then cultural capital has been calculated for the 24 provinces from  2004 to 2011, then using the Generalized method of moments, the impact of cultural capital on GDP has been tested and reviewed.
The results obtained, confirm the positive effect of cultural capital on GDP per capita. It means that increase of cultural capital, raises GDP per capita. Hence policy makers of economic and cultural should be more consider dominant social culture and its impact on economic issues and policies adopted to improve cultural indicators and cultural capital.
According to research findings, it can be argued that cultural capital has a positive and significant effect on per capita GDP,which is consistent with the theoretical foundations.
 Accordingly, investing in culture and increasing cultural capital can have a positive impact on per capita gross domestic product and, as a result, one of the primary conditions for improving economic prosperity. For example, when the culture of reading and reading is spreading among people, it will increase the level of awareness and learning of individuals in a community, and this helps to promote cultural capital and increase labor productivity in a community, so increasing and improving cultural capital And as a result, upgrading human capital can not have a positive impact on GDP. Another example that can be discussed in this context is the expansion of legal culture, when this culture spreads among people in a society, it also increases investment in a society, as one of the most important preconditions for an investment It is necessary that there are certain and consistent rules and, of course, compliance with those rules, the person who invests, along with the other conditions that he is considering, also looks at the laws in his field of work, so if he has created this assurance That the laws related to his field of work are right
Therefore, one of the policy recommendations derived from this research is an attempt to promote the culture of society in order to improve the economic situation. The institutionalization of values ​​and norms such as respect for laws and regulations, increasing attention to books and reading, spending and passing, the importance of religion and other variables affecting cultural capital among the community can have a positive impact on the economic situation of society. Hence, economic and cultural policymakers should be more aware of the prevailing culture of society and its impact on economic issues and pursue policies to improve cultural indicators and increase cultural capital.

کلیدواژه‌ها [English]

  • culture
  • Cultural Capital
  • Factor analysis
  • GDP
  • Generalized Method of Moments
دواس دیوید (1391). پیمایش در علوم اجتماعی، نائبی هوشنگ، چاپ چهاردهم، تهران: نشر نی.
چلبی، مسعود و جنادله، علی (1386). «بررسی عوامل فرهنگی مؤثر بر موفقیت اقتصادی»، پژوهشنامه علوم انسانی، شماره 53: 117-154.
صادقی، سید کمال (1392). «بررسی عوامل مؤثر بر رشد فراگیر در استان‌‌های ایران (رهیافت گشتاور تعمیم‌یافته در داده‌‌های تابلویی)»، مجله اقتصاد و توسعه منطقه‌ای، سال بیستم، دوره جدید، شماره 6: 205-221 .
فدائی خوراسگانی، مهدی و نیری، سمیه (1389). «بررسی تأثیر تحولات شاخص‌‌های منتخب فرهنگی بر رشد اقتصادی در ایران»، فصلنامه علمی- پژوهشی پژوهش‌های رشد و توسعه اقتصادی، سال اول، شماره اول، 133-159.
کریمی‌تکانلو، زهرا و رنج­پور، رضا (1392). «اقتصادسنجی داده‌‌های تابلویی»، انتشارات سمت، تهران، چاپ اول.
Abrams, B. A. & Lewis, K. A. (1995). “Cultural and Institutional Determinants of Economic Growth: A Cross-Section Analysis”, Public Choice, Springer,     Vol. 83(3-4): 273-89.
Blum, U. and Dudley, L. (2001). “Religion and economic growth: was Weber right?”, Journal of Evolutionary Economics, Vol. 11: 207-230.
Barro, R. J. and McCleary, R. M. (2003). “Religion and Economic Growth across Countries”, American Sociological Review, Vol. 68, 760-781.
Bucci, A. and Segre, G. (2011). “Culture and Human Capital in a Two-Sector Endogenous Growth Model”, Research in Economics, Elsevier, Vol. 65(4): 279-293.
Gorodnichenko, Y. and Roland, G. (2010). “Culture, Institutions and the Wealth of Nations”, CEPR Discussion Papers 8013, C.E.P.R. Discussion Papers.
Guiso, L. and Sapienza, P. and Zingales, L. (2006). “Does Culture Affect Economic Outcomes?”, Journal of Economic Perspectives, American Economic Association, Vol. 20(2): 23-48.
Islam, N. (1995). “Growth Empirics: A Panel Data Approach”, The Quarterly Journal of Economics, MIT Press, Vol. 110(4): 1127-70.
Scott, L. B.; Gerald, P. D. and Robert, T. (2008). “How Important are Capital and Total Factor Productivity for Economic Growth”, Economic Inquiry, 44(1): 23-49.
Throsby, D. (1999). “Cultural Capital”, Journal of Cultural Economics, 23: 3–12.