در این مقاله سعی شده تا توابع فاصلهای هذلولی پارامتری را که به تازگی توسعهیافتهاند؛ جهت تجزیه و تحلیل کارایی زیستمحیطی و انرژی30 استان ایران برای سالهای 1390-1385 بر اساس دادههای تابلویی به کار گرفته شوند؛ تا رشد بهرهوری زیستمحیطی کل عوامل تولید را از طریق دو مؤلفه قابلاندازهگیری، «تغییر در فناوری و تغییر در کارایی فنی زیستمحیطی» بر اساس توابع فاصلهای هذلولی تخمین زده شده محاسبه نماید. نتایج در این دوره زمانی نشان میدهند؛ بهرهوری زیستمحیطی کل عوامل تولید بهطور متوسط 47/8 درصد کاهشیافته و این موضوع به علت کاهش شدید در کارایی فنی زیستمحیطی و همچنین افزایش انتشار آلاینده 2CO است. با افزایش انتشار 2CO، تغییرات بهرهوری زیستمحیطی عوامل تولید کوچکتر از تغییرات بهرهوری کل عوامل شده و بدین معناست که محیطزیست به جای بهبود با پدیده تخریب در طی دوره زمانی مذکور مواجه شده است.